Gebouwen met letters als plattegrond zijn niets nieuws.
In 1773 ontwierp de architect Johann David Steingruber reeds zijn Alphabet
Architektur. Ook in deze tijd zijn er nog wel mogelijkheden voor een ‘Urbanisme
Parlante’, zeker daar waar het het inpassen van openbaar vervoerssystemen
in de stad betreft. Het centrum van deze nieuw te ontwikkelen vestiging
bij een willekeurige Duitse stad bestaat uit bouwwerken die op de plattegrond
of vanuit het satellietperspectief het woord NEUSTADT te lezen geven.
Het hart, de U de S en de T zijn de overkappingen van de stations van
het openbaar vervoer, in het Duits respectievelijk U Bahn, S Bahn en TRAM
geheten. De leesbaarheid van functies vanuit de satelliet is geen frivoliteit
meer, maar al lang bittere noodzaak geworden. Steden groeien tegenwoordig
zo snel dat de kartografie het niet meer bij kan benen. Het zou goed zijn
wanneer landschappen zichzelf in kaart zouden brengen, kartografie zou
overbodig worden wanneer stedelijke ontwikkelingen als vanzelf hun functies
in de plattegrond zichtbaar zouden maken. Land van bewaring en Neustadt
zijn voorbeelden van dergelijke zelfkarterende landschappen.